Niebezpieczeństwo pożarowe
Okres wiosny co roku wiąże się z tym, że wiele osób przystępuje do wypalania łąk, pastwisk i nieużytków rolnych. Osoby te swoje postępowanie tłumaczą tym, że zabiegi takie użyźniają glebę. Rzeczywistość poparta doświadczeniem lat ubiegłych, wskazuje, że wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych, niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym, jest przyczyna wielu pożarów, które niejednokrotnie prowadzą do wypadków śmiertelnych z udziałem ludzi.
Policja przypomina, że praktyka wiosennego wypalania traw jest procederem nielegalnym w myśl obowiązujących przepisów Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody /Dz.U.2004r. Nr.92 poz.880/ Art. 131 pkt 12 „kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary – podlega karze aresztu albo grzywny”. Mając powyższe na uwadze policjanci będą bezwzględnie i szybko reagować w przypadku stwierdzenia wypalania traw i nieużytków, poprzez stosowanie odpowiedniego oddziaływania karno-represyjnego.
Dla zainteresowanych osób poniżej dodatkowa (niekoniecznie policyjna) informacja:
Czym grozi wypalanie traw? to wyrok śmierci dla niezliczonej ilości zwierząt - od drobnych bezkręgowców (dżdżownice, krocionogi, pająki, świerszcze, pasikoniki, motyle mrówki, pszczoły, osy), po wiele gatunków kręgowców (ropuchy, jaszczurki zwinki i żyworodne), a także liczne gatunki ptaków i ich lęgi. Giną mrówki niszczące szkodniki, jedna kolonia może zniszczyć do 4 mln szkodliwych owadów rocznie. Poza tym zjadając resztki roślinne i zwierzęce mrówki pełnią funkcję sanitarną i ułatwiają rozkład masy organicznej oraz wzbogacają warstwę próchnicy i przewietrzają glebę. Podobnymi sprzymierzeńcami w walce ze szkodnikami są biedronki zjadające kolonie mszyc. Trzmiele pszczoły zamieszkujące łąki zapylają ogromną liczbę kwiatów, drzew, krzewów i roślin zielnych. drapieżne owady, żaby, których populacje maleją w tempie zastraszającym na tlących się łąkach, jeże, krety zjadające drobne gryzonie, młode zające, pisklęta są ofiarami bezmyślnych podpalaczy. Gromady ptaków, które mają tereny lęgowe na łąkach giną w płomieniach. Ogień przenosi się na pobliskie zabudowania i lasy powodując nieodwracalne straty. W ekosystemach leśnych pożary niszczą kryjówki zwierząt oraz bazę pokarmowa dla wielu organizmów. Powstaje dym, którego podstawowymi składnikami są węglowodory wstrzymujące oblatywanie pszczół. Ginie mikroflora glebowa, która wyjaławia glebę i hamuje naturalny rozkład resztek organicznych. Wypalona łąka dużo bardziej narażona jest na erozję wodna wietrzną, która prowadzi w konsekwencji do wyjałowienia gleby i ubytku próchnicy. Ścielący się dym, to zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego. Do atmosfery przedostaje się dużo CO2, siarki i węglowodorów aromatycznych o właściwościach rakotwórczych.